Engleska reprezentacija igraće svoje drugo uzastopno finale Evropskog prvenstva, ovaj put protiv Španije u nedjelju.
Svaka nacija se posebno loži na uspjehe sportista, nekada je to jer su prosto neki sportovi dio tradicije u određenim državama, nekada da nadomjeste sve probleme običnih ljudi u životu i donesu im malo radosti. Ipak ono što viđamo na društvenim mrežama posljednjih dana sa snimcima iz Engleske i engleskih navijača iz Njemačke je nešto posebno.
Engleska se smatra kolijevkom fudbala, barem onog kakvog ga danas imamo. Tamo su nastajali prvi klubovi i lige, tamo se već čitav vijek porodično ide na stadion podržavati lokalni tim i nije bitno da li igra u Premijer ligi ili čuvenu “Sunday league” gdje igraju momci iz ulice koji između smjena na poslu uhvate vremena da odigraju 90 minuta za svoj klub.
I stadioni su im uvijek puni, a baš ti puni stadioni su bili inspiracija i za dijaloge u domaćim filmovima poput onog “Kad porastem biće Kengur“.
“Pogledajte sinovi šta je Engleska, pun stadion. To je velika nacija, pada kiša, a pun stadion. Ko nije bio na engleskom stadionu taj ne zna šta je fudbal“.
Pored toga postoji i ta posebna povezanost s muzikom na njihovim stadiona, od čuvene “You”ll never walk alone” koju pjevaju navijači Liverpula, ili Vest Hemovi kad pjevaju “I’m Forever Blowing Bubbles”, a kada su 1996. godine bili domaćini Evropskog prvenstva objavljena je pjesma “Football’s Coming Home”.
Od tada redovno pred svaki šampionat raste nada i popularnim žargonom rečeno loženje navijača te države, uz stihove ove pjesme da će “fudbal doći kući”. Od tada su redovno doživljavali razočarenja i sve do dolaska Gereta Sautgejta nisu stizali ni do polufinala. Bila su tu velika igračka imena poput Dejvida Bekama, Stivena Džerarda, Frenka Lamparda, Vejna Runija, ipak uvijek su rano završavali učešće.
Dosta puta su ispali i nakon penala, gdje baš dugo nisu mogli da ostvare pobjedu sve do duela protiv Kolumbije u Rusiji 2018. godine. Ipak penali su bili kobni protiv njih u finalu prije tri godine protiv Italije i to na “Vembliju”.
Tačno 58 godina država koja je izmislila fudbal čeka na veliki trofej i s te tačke gledišta to je ogroman period. Tačnije od kada se igraju velika takmičenja, samo su tada 1966. godine uspjeli da dođu do titule, što je premalo za takvu fudbalsku velesilu.
Dvije godine nakon te titule legendarni bend iz Liverpula “Beatles” je objavio pjesmu “Hey Jude”, a sada svi navijači Engleske to pjevaju, snimaju se reklame s tom muzikom u čast Džuda Belingema. Mnogo se ova nacija uzda u momka koji nosi dres Real Madrida da će on biti ta prelomna tačka koja će im donijeti trofej. I bez njega bi već takmičenje sada završili u osmini finala porazom od Slovačke, ali se pojavio u 95. minutu i dao gol makazicama.
Generalno “Tri lava” imaju premoćan tim sastavljen od zvijezda najboljih timova Premijer lige, a koliko su jaki kada na konačnom spisku nije bilo mjesta za fudbalera poput Džeka Griliša, Bena Vajta i kada vidite ko sve nije došao u Njemačku, taj tim bi sigurno isto konkurisao da dođe do samog kraja. Tu još imena poput Bena Čilvela, Risa Džejmsa, Hari Megvajera, Džordana Hendersona, Džejmsa Medisona, Džejdona Sanča, Rahima Sterlinga, Markusa Rašforda, Mejson Maunta.
Ipak Sautgejt se uzda uvijek većinom u iste igrače i veoma rijetko mijenja prvih 11. Na ovom šampionatu su igrali dosta ispod očekivanja, samo su Srbiji i na kraju Holandiju dobili u 90 minuta igre, s već pomenutom Slovačkom su se provukli u 95. minutu, protiv Švajcarske su prošli na penale.
Ovo finale će biti još jedan test i prokletstva Harija Kejna, koji nikako da dođe do svog prvog velikog trofeja, pa ni kada ode u Bajern Minhen, tada se pojavi Čabi Alonso i Bajer Leverkuzen bez poraza.
Sada će im rival biti Španija koja je do sada igrali najljepši i najbolji fudbal i koja je po mnogima favorit u finalu. Ipak ovo je jedan meč i sve je moguće, a ako u čemu ova Engleska ima prednost, to je igranje finala. Sautgejt bi osvajanjem titule i zvanično postao najbolji selektor ikad u istoriji ove države i ušutkao bi sve one koji ga napadaju da ode s klupe.
Mnogo toga je u igri, tradicija, proklestvo, skidanje pritiska za sve naredne godine i končano srećna nacija koja već šest decenija čeka na trofej.
