Fudbaleri Grčke su u ovom reprezentativnom prozoru savladali selekcije Engelske i Irske i tako ponovo vratili dio sjaja kakav je ta selekcija imala početkom ovog vijeka.
Svi ljubitelji fudbala pamte jednu od najčudesnijih priča kada je tima Ota Rehagela 2004. godine postao prvak Evrope. Nakon toga Grci su bili redovni učesnici velikih takmičenja i kada je otišla ta čuvena generacija krenuo je pad.
Posljednji put na Svjetskom prvenstvu su bili 2014. godine u Brazilu, a na Evropskom šampionatu nisu bili od 2012. godine u Ukrajini i Poljskoj. Na ovim prostorima važi izreka “Propao kao Grčka” i iako to važi za neke druge stvari, to se moglo primjeniti i na fudbal.
Nekadašnji prvak Evrope je u prva tri izdanja Lige nacija igrao C ligu i tek su u prošlom izdanju u konkurenciji Kipra, Sjeverne Irske i *Kosova osvojili prvo mjesto i prešli u B ligu.
Urugvajcu Gusu Pojetu to nije bilo dovoljno da ostane na klupi Grčke, jer nije izborio plasman na Evropsko prvenstvo i u Savezu su odlučili da šansu daju trener Panatinaikosa Ivanu Jovanoviću.
Jovanović je tokom svoje fudbalske karijere igrao za Loznicu, Rad i Iraklis i baš u Grčkoj je počeo svoj trenerski put. Vodio je Niki Volos, pa Iraklis, a zatim prvi put preuzima kiparski APOEL. U međuvremenu je vodio Pančaiki i opet Iraklis, nakon čega vraća u APOEL.
Aktuelni rukovodstvo UEFA je novi sistem Lige šampiona napravilo da bi klubovi iz slabijih liga imali više šanse da odu što dalje u samom takmičenju, jer je minimalan broj onih timova koji su prezimili u Ligi šampiona, a posebno je mali broj onih koji su otišli do četvrtfinala.
Jedan od tih ekipa je APOEL koji je u sezoni 2011/2012 bio prvi u grupnoj fazi s Portom, Zenitom i Šahtjorom, nakon čega su u osmini finala izbacili francuski Lion. Stigli su do Real Madrida koji je bio ubjedljiv, ali to je i dalje najvećih uspjeh kiparskih timova u Ligi šampiona. Inače u tom mandatu je prvo pažnju javnosti na ovim prostorima privukao tako što je s APOEL-om uspio da izbaci i Partizan i Crvenu zvezdu u evropskim takmičenjima.
Radio je u Al Nasru i te 2013. godine nije htio da napusti klupu tog tima kada je imao ponudu da preuzme Srbiju.
“Volio bih da jednog dana budem selektor reprezentacije Srbije, međutim, sada imam veliki izazov u svom klubu i ne želim da idem nigdje” – izjavio je tada Jovanović.
U jednom periodu je bio selektor Ujedinjenih Arapskih Emirata, pa 2021. godine stiže u Panatinaikos. Tu je osvojio Kup Grčke i sada je dobio šansu na klupi nacionalnog tima. Već nakon četiri utakmice je postao heroj nacije, te daje nadu Grcima da će uraditi bar pola onoga što je Rehagel napravio.
Sam Jovanović ne voli da ga puno hvale i okivaju u zvijezde, posebno nakon samo četiri odigrane utakmice, jer je pred njima mnogo posla. Najveći šok su napravili pobjedom nad Engleskom na “Vembliju” i ono što je sigurno je to da će sada svi drugačije gledati Grčku.
Ekipa je sastavljena od dosta igrača iz domaćeg šampionata, a od onih iz inostranstva najpoznatiji su svakako Kostas Cimikas iz Liverpula, golman Njukasla Odiseas Vlahodimos, Konstantinos Mavropanos iz Vest Hema, Vangelis Pavlidis iz Benfike koji je s dva gola srušio Engleze. Oni su svi počeli trenirati fudbal na pričama i mitovima o generaciji iz 2004. godine.
Te 2004. godine Grci su imali osam igrača u inostranim klubovima koji su bili i glavne zvijezde poput Jorgosa Karagunisa, Angelosa Haristeasa, Trajanosa Delasa, te iz domaćih timova golman Antonios Nikopolidis, kapiten Teodoros Zagorakis, fenomenalni Angelos Basinas.
Svi oni su zajedno s Otom Rehagelom tada našli svoje mjesto na vrhu planine bogova, Olimpu. Jovanović i ovaj tim je tek krenuo da se penje, ogroman korak su napravili pobjedom nad Engleskom, plasmanom na naredno Svjetsko prvenstvo bi s fine visine gledali na Grčku, a vrh je ipak trneutno predaleko i rezervisan je samo za posebne.
